نقد فمنیستی بوم‌گرای رمان جای خالی سلوچ

نگرش فمنیستی بوم­گرا می­کوشد طرح ساختارمندی از رابطۀ دیالکتیکی زن و طبیعت، به دست دهد. این نگرش هنوز در سرزمین ما چندان شناخته شده نیست، اما زمینه­های پیدایش چنین مطالعاتی در آثار ادبی ما مشهود است. رمان جای خالی سلوچ، نوشتۀ محمود دولت­آبادی، چون غالب آثار او، پیوندی عمیق میان انسان و طبیعت را به تصویر می­کشد. بیشتر منتقدان و پژوهشگران به زمینه­های اجتماعی و سیاسی این رمان پرداخته­اند؛ اما اگر با نگاه فمنیستی بوم­گرا به داستان نگریسته شود، پیوند زن و طبیعت که یادآور بسیاری از اسطوره­هاست، در این داستان به وضوح دیده می­شود. شخصیت اصلی و محوری این داستان، زنی به نام مرگان است که پیوندش با زمین و طبیعت، از یکسو یادآور بسیاری از شخصیت­های اساطیری است و از دیگر سو، یگانگی او با طبیعت در جامعۀ روستایی، یادآور این همانی زن و طبیعت در خاطرۀ جمعی ما از زندگی بدوی و آغازین بشر است؛ در این پژوهش، کوشش شده که با نگاه فمنیستی بوم­گرا ریشه­های پیوند زن و طبیعت در تصاویر و توصیف­های این داستان کاویده شود.